آوای سنت : نشریه عمان دیلی در تحلیلی به مقایسه رفتارهای دونالد ترامپ و بنیامین نتانیاهو پرداخته است.
در این یادداشت رفتارهای برخی از رهبران عرب برای بقاء در قدرت نیز مورد مورد نقد قرار گرفته است.سرویس ترجمه آوای سنت این مطلب را تقدیم کاربران خود می کند:
در ده سال گذشته ،از آغاز وقوع بهار عربی،شاهد سرنوشتی متفاوت برای شش حکمران عرب بوده ایم . وجه اشتراک همه آنها سرنگونی و سرنوشت آنها قتل وحشتناک ،فرار، مرگ در تبعید ،محاکمه به اتهام فساد و برکناری از قدرت بود.
وجه اشتراک همه این حاکمان،عطش قدرت و حکمرانی بود،این امر منجر به فقدان آزادی و عدالت،وگسترش نفوذ گرایی و فساد شد. بنابراین گروه حاکم ،برخلاف اکثریت قریب به اتفاق مردم،که با مشکلات زندگی ،آموزشی ،بهداشتی روبرو بودند،با زندان هایی مملو ازمخالفان،زندگی پر از زیاده روی را درپیش گرفتند.
سرنوشت این حاکمان نمی تواند تصادفی باشد،زیرا نتایج معمولاً مطابق با مقدمات آنها است. به این معنا که دلایل موجهی وجود دارد که منجر به این پایانهای غم انگیز شده است،ما منکر مداخلات خارجی مانند ناتو و سایر کشورهای غربی نیستیم ،اما اگر فضای داخلی مهیا نبود،این مداخلات موفقیت آمیز نبودند.
در خط مقدم این محیط فاسد، وسوسه قدرت و عطش حکام مستبد به داشتن ثروت های هنگفت بود. رابرت فیسک نویسنده و روزنامه نگار انگلیسی در مقاله ای که در اول دسامبر ۲۰۱۸ در روزنامه انگلیسی ایندیپندنت منتشر شد،نوشت: این حاکمان،کشورهای خود رااملاک خصوصی خود می دانند ،و با آن به دلخواه خود رفتار می کنند. آنها می توانند مخالفان خود را زندانی کنند،بمب های بشکه ای بر سرشان بریزند یا یک روزنامه نگار را تکه تکه کنند.
عطش حکمرانی دیگر فقط یک مسئله عربی یا مختص کشورهای جهان سوم نیست.اکنون کشورهای پیشرفته نیز دچاراین مشکل هستند، و سند این موضوع دونالد ترامپ،رئیس جمهور سابق آمریکاست که با وجود شکست خفت بار در انتخابات، بارها اصرار کرد که او رئیس جمهور منتخب است و به ریاست ادامه خواهد داد
نخست وزیر سابق رژیم صهیونیستی،بنیامین نتانیاهو نیز پس از ۱۲ سال حضور در قدرت،همچنان عطش حکمرانی دارد،درست همانطور که ترامپ گفت: من به زودی برمی گردم،نتانیاهو نیز همان عبارت را تکرار کرد.
با وجود گذشت شش ماه از روی کار آمدن رئیس جمهور بایدن در آمریکا، ترامپ هنوز در توهمات بازگشت به قدرت زندگی می کند و من نمی دانم که چگونه طبق قانون بازخواهدگشت؟
همتای اسرائیلی ترامپ نیزدرسخنرانی خود در انتخابات پارلمانی اسرائیل در مورد دولت جدید اسرائیل گفت: من به ایران و حزب الله می گویم ،ما به زودی باز خواهیم گشت.
شباهت های زیادی بین این دو مرد وجود دارد. هر یک از آنها معتقد بودند که او فرستاده مشیت الهی است و بدون او دنیا وجود نخواهد داشت.
روزنامه ها اسرائیلی هاآرتص نوشت که این دو مرد در ویژگی های زیر کاملاً شبیه یکدیگر هستن(در خودشایسته پنداری،خود بزرگ بینی،اعتماد به نفس کاذب، خودشیفتگی،خودبزرگ بینی شدید،نفرت زیاد نسبت به نخبگان سیاسی)
به گفته این روزنامه،آنها با بدبینی آمیخته با ترس از رقبای سیاسی خود ، دارای شعارهای پوپولیستی یکسان هستند و باشکایت های بی پایان تمایل ذاتی به دروغ گفتن ومتهم کردن دیگران دارند و درست همانطور که ترامپ با فرمانروایان عرب رفتار کرد و به همه کسانی که با او ملاقات کردند، به طور علنی توهین می کرد،نتانیاهو نیز همین کار را می کرد.
این یک اتفاق عجیب است که ایران در کانون توجه این دو مرد قرار دارد. همانطور که ترامپ توافق هسته ای با ایران را لغو کرد و معتقد بود که بایدن ایران را تقویت می کند و آن را به یک کشور هسته ای تبدیل می کند ، نتانیاهو نیز در همین فضا بود. وی در یک سری بیانیه ها متعهد شد که از دستیابی ایران به یک قدرت هسته ای نظامی جلوگیری کند.
نتانیاهو معتقد است که جانشین وی در قدرت از جایگاه بین المللی،صداقت،دانش وتوانایی ها لازم برخوردار نیست و دولتی نیست که با توافق هسته ای ایران مخالفت کند.
او پس از شکست در انتخابات گفت که ایرانی ها امروز جشن می گیرند،زیرا یک دولت ضعیف در اسرائیل برسر کار آمد.حتی پس از ترک نخست وزیری، نتانیاهو با انتقاد از جانشین خود،نفتالی بنت و وزیر امور خارجه،در برابر اظهارات آنها در مورد پرونده ایران،به حملات خود به ایران ادامه داد.
اگر ترامپ عقیده داشت که پیروزی بایدن فاقد مشروعیت است،نتانیاهو معتقد است که دولت جدید اسرائیل نیز فاقد مشروعیت است،زیرا مخالف اراده دو میلیون نفری است که به او رأی داده اند.نتانیاهو اصرار دارد که دولت جدید حتی برای یک روز نمی تواند اسرائیل را هدایت کند و تلاش برای جایگزینی آن،یک اقدام ملی است. او گفت ما تمام تلاش خود را می کنیم تا این اتفاق هرچه سریعتر رخ دهد.
ترامپ و نتانیاهو نشان دادند که در زمینه عطش حکمرانی و وابستگی شدید به صندلی قدرت با حاکمان جهان سوم فرقی ندارند.ترامپ آمریکا را مانند هر کشور عقب مانده دیگری در جهان ساخته است.
آنچه ما از حمله آشوبگران به پایتخت آمریکا در ۶ ژانویه ۲۰۲۱ شاهد بودیم ، پس از ادعاهای مداوم و دروغ ترامپ مبنی بر سرقت آرای او،در هیچ یک از کشورهای توسعه نیافته مشاهده نکردیم.
حاکمان جهان سوم هرگز مشوقی برای چسبیدن به صندلی حکمرانی نداشتند،اما آنها اکنون از طرف ابرقدرتی که ادعا می کند دموکراتیک است به این کار تشویق شدند.
ما هم اکنون نظاره گرعطش این دو شخص برای رسیدن به صندلی قدرت هستیم،سوالی که اکنون در ذهن ها وجود دارد این است که آیا واقعاً می توانیم بازگشت آنها به قدرت را ببینیم ؟من معتقدم که نمی توان پاسخ قطعی به این سوال داد اما در برابر این تقلا برای رسیدن به قدرت و انحطاط دموکراسی ها،هیچ چیز منتفی نیست.
