ضرورت وضع قوانین بین المللی در راستای منع توهین به رموز ادیان

آوای سنت : روز جمعه اعلان شد که آژانس مهاجرت سوئد در موضوع اقامت “سلوان مومیکا” مهاجر عراقی پناهجو در آن کشور تجدید نظر می‌کند. او کسی است که چندی پیش به اجازه پلیس سوئد اقدام به سوزاندن قرآن کریم در مقابل مسجد مرکزی شهر “استکهولم” پایخت آن کشور کرد.

این اقدام دون و عمل ناشایست که برخاسته از لجنزارهای جهالت و نادانی نسل‌های سرگردان جهان کنونی است، با واکنش‌های مختلفی در گوشه و کنار جهان به خصوص جهان اسلام مواجه شد.

چنین به نظر می‌رسد که دولت سوئد در پی فشار افکار عامه مسلمانان و برخی دیگر از شخصیت‌های بارز جهانی اقدام به این کار کرده است. یقیناً این به نفع دولت سوئد است تا از اسکان چنین اشخاصی در قلمرو جغرافیایی خود جلوگیری نماید، زیرا اعمالی این چنینی می‌تواند رابطه این کشور را با بسیاری از کشورهای دیگر خدشه‌دارد.

این اقدام آژانس مهاجرت سوئد اگرچه دیر آمد و اندک است، ولی گامی در مسیر درست به حساب می‌آید. دولت سوئد نباید اجازه می‌داد یک فرد مهاجر عقده‌مند با عملی ناپسند و شنیع روابط آن کشور را با بسیاری از کشورهای جهان به خصوص کشورهای اسلامی خراب کند و از این طریق به حیثیت و اقتصاد آن کشور اروپایی لطمه وارد نماید.

و اما موضعگیری مسلمانان؛ مسلمانان در این خصوص باید یک فکر اساسی بکنند. این گونه نمی‌شود که هر از چندگاهی تعدادی از انسان‌های گرفتار عقده حقارت به منظور کسب شهرت و در صدر اخبار روز قرار گرفتن دست به اهانت به رموز مقدسات اسلامی بزنند و به کتاب پاک الهی یا پیامبر رحمت اهانت روا بدارند.

اگرچه به یقین باید گفت و دانست که خورشید پر فروغ قرآن کریم و ستاره درخشان محمدی هرگز با چنین پُف‌ها و حتی طوفان‌های شدید تحت کوچکترین تأثیر قرار نمی‌گیرد و این عمل به این ماند که کسی از روی کره زمین پیوسته به سوی خورشید بَدَمد و از این طریق خواسته باشد خورشید فروزان را خاموش کند. آن‌گونه که این کار محال است، خاموش ساختن خورشید قرآن و ستاره پرفروغ پیامبر آن نیز از جمله محالات است.

با این‌حال کشورها و دولت‌های اسلامی باید کاری از پیش ببرند تا برای همیشه جلو چنین اقداماتی گرفته شود و هرگز به مقدسات مسلمانان و هیچ دینی نباید توهین صورت گیرد. یک انسان مسلمان با وجود ایمان به وقوع تحریف در کتاب‌های مقدس یهودیان و مسیحیان است، اما با آن‌هم هرگز نمی پسندد و قبول نمی‌کند که این دو کتاب میدان تاخت و تاز آزادی‌های به اصطلاح مدنی قرار گیرد و حرمت این دو کتاب شکسته شود.

تا کنون کسی سراغ ندارد در یکی از کشورهای اسلامی مسلمانی اقدام به چنین کاری کرده باشد و کتابی از کتاب‌های مقدس یهودیان و مسیحیان را در مقابل معابد و کلیساها یا مراکز دینی آن‌ها به آتش بکشد و در حق آن‌ها اهانت روا بدارد. اصولاً دولت‌های اسلامی چنین اجازه‌ای نمی‌دهند.

یکی از بهترین راه‌هایی که می‌توان از طریق آن مانع اهانت‌های اینچنینی به اسلام و قرآن شد، تصویب قوانین ویژه‌ای برای ممانعت از چنین اعمال دون شأن است. کشورها و دولت‌های اسلامی می‌توانند با لابی گری یا پرداخت پول یا به کار گیری هر عامل دیگری از احزاب و جریانات این کشورها بخواهند در کشور خود قوانینی را تصویب کنند که مانع اهانت به ادیان شود.

نیز کشورهای اسلامی می‌توانند از طریق سازمان‌های جهانی به خصوص سازمان ملل متحد و بخش مربوط به فعالیت‌های فرهنگی آن که به نام یونسکو شناخته می‌شود، زمینه‌های لازم تصویب چنین قوانینی را در سطح بین المللی فراهم نمایند و از این طریق برای همیشه مانع چنین اهانت‌هایی شوند.
تصویب چنین قوانینی با توجه به این همه کشور اسلامی و این جمعیت انبوه مسلمانان کاری سخت و دشوار نیست. کافی است مسلمانان وارد اقدام شوند و از طریق دمکراسی حاکم در آن کشورها مانع بروز چنین اتفاقات ناگواری در آینده گردند.