آوای سنت : نگاهی به دور دوم زمامداری دولت امارت اسلامی در افغانستان
افغانستان دو دهه پس از روی کار آمدن مجدد حکومت طلبان در سرزمین جنگ زده افغان ها موسوم به امارت اسلامی افغانستان که در پی خروج قوای نظامی آمریکا و متحدانش از خاک این کشور روزگار سختی را پشت سر می گذارد. حال آنکه توقع می رفت طالبان طبق شعارهای رهبرانش به امنیت مردم اهمیت قائل شده و با هموار کردن شرایط تحصیل برای دانش آموزان و دانشجویان و همچنین تسهیل بسترهای آزادی کار و فعالیت برای زنان، ضمن تشکیل دولت فراگیر، چرخ های اقتصاد مملکت را برای ساختن کشوری صنعتی به گردش در آورند، اما در عمل ثابت شد که هبت الله آخوند زاده و دوستانش پس از فرار بزدلانه اشرف غنی و تسلط آسان بر دره پنج شیر، تغییر خاصی در سیاست گذشته خود اعمال نکرده و اولین اقدام آنها پس از اشغال کابل برگرداندن چهره شهر به بیست سال قبل بوده است.
از این رو باید به بیشمار افغان های وحشت زده حق داد که به محض اطلاع از سقوط دولت غنی به فکر ترک کشور افتاده و آویزان شدن از چرخ های هواپیما را به زندگی در سایه وحشت طالبان ترجیح دادند. دولت کنونی طالبان پس از مشخص کردن کابینه خود با محدود کردن فعالیت زنان در بازار کسب و کار و بستن بسیاری از فروشگاه های البسه و زینت آلات، دختران در مدارس عمومی و دانشجویان دختر و زن را ملزم به استفاده از پوشش کامل و برقع کرده است. همچنین با توصیه بر این نکته که به جای کارمندان زن، یکی از وابستگان ذکور ایشان می توانند در سرکار دولتی حاضر شوند، بانوان را از حتی داشتن پست ساده اداری نیز منع نمود.
اخیرا و بر اساس اخبار منتشره، طالبان طی اقدامی به دور از شان تعدادی دانشجوی دختر دانشگاه بدخشان را به دلیل نداشتن برقع مورد ضرب و شتم قرار داده و محدودیت های بسیاری از جمله عدم اصلاح ریش برای مردان را در دستور کار دارد. این در حالی است که هم اکنون مردم افغان بشدت از لحاظ امنیت و معیشت دچار آسیب بوده و کمترین امیدی به آینده ندارند.
همه این اقدامات خلاف حقوق بشر باعث شده است تا قاطبه جامعه بین الملل، طالبان را به رسمیت نشناخته و درخواست این دولت برای سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۱۴۰۰ پذیرفته نشود. در آخرین روز از خرداد ماه سال جاری وزارت مهاجران دولت افغان از سازمان ملل درخواست کرد به چالش های پناهجویان افغان در کشورهای دیگر به طور جدی رسیدگی کند. طالبان بعلاوه از سازمان ملل، کشورهای ثروتمند و سازمان های کمک رسان خواسته است که همکاری صادقانه ای با این دولت داشته و کمک های شان را به ابزار فشار سیاسی تبدیل نکنند.
این موارد در حالی روی خروجی خبرگزاری ها قرار گرفت که دولتمردان طالب به هیچ یک از تعهدات خود از جمله بکارگیری اقوام در بدنه دولت عمل نکرده است. آنها پیشتر در خصوص تحصیل دانش آموزان افغان نیز حرف های امیدبخشی را به زبان آورده بودند، اما چنان که از شواهد بر می آید عبدالباقی حقانی سرپرست وزارت تحصیلات عالی طالبان در نظر دارد تا با اعمال فشار از ورود دانشجویان دختر به مراکز علمی به بهانه نداشتن پوشش مناسب جلوگیری بعمل آورد.
چه بسا اگر نگاه بین المللی نبود این دولت تحصیل جز در مراکز دینی را کاملا ممنوع اعلام می کرد. در صورت ادامه روند سیاست تندروی، طالبان سال ها در انزوا باقی خواهد ماند. دولتی که خواهان به رسمیت شناخته شدن در همه سرحدات است تا کمک های بشر دوستانه را آنطور که خود می خواهد مدیریت کند. با این اوصاف ملت افغان ناامید از هرگونه تلاش مسئولین امارت برای تغییر در رفتار و ایجاد اصلاحات اقتصادی، شرایط بغرنجی را سپری می کنند.
