فعالیت های رسانه ای و جنگ اوکراین

آوای سنت : رسانه ها به ویژه رسانه های غربی کاملاً به نفع اوکراین تعصب دارند و با یک چشم که فقط ارتش روسیه را می بیند به جنگ اوکراین و روسیه نگاه می کنند.

به گزارش سرویس ترجمه آوای سنت،این اقدام رسانه ها ممکن است از این زاویه که کییف متحد اروپا و آمریکاست و در حالت تدافعی است، نه تهاجمی، قابل درک باشد.

اما چیزی که قابل درک نیست این است که چرا رسانه های غربی و برخی از رسانه های عربی برتخلفات اوکراینی ها، به ویژه تخلفات شبه نظامیان مسلحی که در کنار ارتش اوکراین می جنگند، به خصوص علیه روزنامه نگاران خارجی و عرب و همه کسانی که او را با اوکراین غریبه می دانند.سرپوش می گذارند.

بدون شک چشم پوشی برخی از رسانه‌ها از تخلفات مربوط به نبردی که آن را نبرد حقوق بشر و آزادی بیان می‌دانند،یک سیلی بر صورت این تیترها و استانداردهای پوشش رسانه ای است که غرب برای آن مبارزه کرده است.

این سرپوش گذاشتن عمدی یا ناخواسته (البته به نظر می رسد که عمدی است ) به این معناست که دنیای متمدن غرب استانداردهای دوگانه را رعایت می کند و به این معناست که به شعارهایی مانند «هیچ چیزی بلندتر از صدای توپ نیست» بازگشته ایم. و به این اصل برگشته ایم که تنها کسی که بتواند صدای خود را به جهانیان برساند،حق با اوست.

شواهد بسیاری از این تخلفات اوکراینی ها از ابتدای جنگ تا به امروز ثبت شده است، از جمله افشای خبرنگاران خارجی، آزار و اذیت و دستگیری آنها و جلوگیری از گزارش آزادانه آنها. هیچ یک از اینها پوشش رسانه ای کافی نداشت.

آخرین مورد از این حوادث ناپدید شدن عباس صباغ خبرنگار لبنانی شبکه المیادین در اوکراین،و سپس حضور ناگهانی وی در بیروت پایتخت لبنان بود. صباغ بی سروصدا و بدون هیچ دلیل روشنی ناپدید شد.

محافل این شبکه در بیروت عدم حضور وی را با ابتلا به ویروس کرونا توجیه کردند و گفتند که حال وی خوب است، اما به استراحت نیاز دارد. اما اطلاعات به دست آمده از داخل کشور اوکراین در آن زمان حاکی از آن بود که صباغ در ۱۳ مارس ۲۰۲۲ توسط سرویس امنیتی اوکراین دستگیر شد و روزها در آنجا ماند و بعداً بدون اینکه چیزی از دلایل این بازداشت گفته شود به بیروت بازگشت.صباغ در اولین پوشش رسانه ای در شهر خارکیف ظاهر شد، سپس به شهر لویو در غرب اوکراین رفت و سپس در آنجا ناپدید شد.

در مورد دلایل دستگیری وی، اطلاعات نشان می دهد که این دستگیری در شرایطی صورت گرفته است که روش تلویزیون المنار در پوشش رویدادها،براصل “همه چیز را گفتن” متکی است و این شبکه تلویزیونی  به زبانی صحبت می کند که اوکراین راضی به آن نیست.

این منابع همچنین درباره دلیل بازداشت این خبرنگار نوشتند که موضوع “تسویه حساب قدیمی” با او است. او در گزارش قبلی خود درباره جنایات گردان های ملی اوکراین علیه مردم غیرنظامی صحبت کرده بود. او همچنین از مزدورانی گفت که  از هرگونه کنترل های نظارتی طفره می روند.

صباغ که در منزل خود در بیروت به سر می برد، ترجیح داد وارد این جزئیات نشود و صرفاً آنها را تکذیب کرد. شاید صباغ از این واکنش ها می ترسد و به دلیل اشتیاق خود برای اقامت اوکراینی که دارد، حاضر به افشای جزئیات اتفاقات او در اوکراین نیست و حاضر نیست آن را از دست بدهد.

اما جدای از همه این جزئیات، پرونده صباغ بحث گسترده ای را در مورد تمرکز رسانه ها فقط روی روسیه و بی توجهی به سوء استفاده هایی که در اوکراین توسط خود اوکراینی ها اتفاق می افتد، باز می کند.

یکی از خبرنگاران یک شبکه تلویزیونی که دارای پوشش رسانه ای گسترده در جهان عرب است چند روز پیش از اوکراین بازگشت و جزئیات زیادی را از کار روزنامه نگاری در اوکراین در سایه جنگ فاش کرد.او می گوید: همه مناطق اوکراین محیط بسیار خطرناکی برای پوشش رسانه ای است. او برخورد مناسب رسمی اوکراین با خبرنگاران را انکار نمی کند. اما معتقد است که هر چه از مراکز رسمی دورتر شود، مناطقی وجود دارد که تحت کنترل شبه نظامیانی مانند تیپ آزوف و دیگر شبه نظامیان مسلح  قرار دارند. او رفتار آنها با روزنامه نگاران را وحشتناک توصیف می کند.او افزود :در آنجا شما از عکاسی در خیابان ها و حتی راه رفتن منع شده اید.

یکی دیگر از روزنامه نگاران عرب که در طول جنگ از اوکراین بازدید کرد و از آن بازگشت، تأیید کرد که تیپ آزوف و شبه نظامیان مسلح با خبرنگاران خارجی رفتار بدی دارند.همچنین پاسپورت و هویت هر خبرنگار در حین پوشش رسانه ای بررسی می شود و برخی از آنها به اتهام شکستن مقررات منع آمد و شد توسط سرویس‌های اطلاعاتی اوکراین دستگیر شدند،برخی از آنها نیز به بهانه خرابکاری مورد ضرب و شتم و آزار قرار گرفتند.

از دید اوکراینی ها،خرابکاران مجازات عجیبی دریافت می کنند که در اوکراین یک سنت تلقی می شود،خرابکار یا خائن در این کشور ساعت ها بدون لباس به تیر برق یا درخت در فضای باز بسته می شود و عابران او را مورد آزار و اذیت قرار دهند و با تلفن همراه خود از او عکس می گیرند و به او مشت و سیلی می زنند.

این سنت در اوکراین یک مجازات جمعی است، اما صاحب آن را در معرض یک بحران روانی بزرگ قرار می دهد، بسیاری از این ویدئوها در شبکه های اجتماعی گزارش شده است، اما رسانه ها به صورت جدی به این موضوعات توجه چندانی نداشته اند.

به عقیده این خبرنگار، دلیل این سوء استفاده ها،گسترش سلاح در بین شهروندان است، زیرا او می گوید که چگونه در آغاز جنگ، مقامات اوکراینی هزاران سلاح انفرادی را بین مردم این کشور توزیع کردند،تا از محله ها محافظت کنند،این محله ها یک محیط خطرناک است برای هر خارجی که اوکراینی صحبت نمی کند.

او می‌گوید: برخی از نوجوانان ۱۶ یا ۱۷ ساله اسلحه حمل می‌کنند، و این ممکن است باعث تیراندازی تصادفی شود.همانطور که در مورد یک خبرنگار انگلیسی زبان اسکای نیوز اتفاق افتاد. وی افزود:عامل زبان نقش عمده ای در ناتوانی در برقراری ارتباط با شبه نظامیان دارد.

صحت این گفته در پست فیسبوکی که خبرنگار شبکه العربی قطر کمی پس از ورودش به لویو چند روز پیش نوشته بود، مشهود است. خبرنگار می گوید:نخستین درس در اوکراین در زمان جنگ این است که چگونه اسامی شهرها را تلفظ می کنی،او افزود این موضوع تجملاتی نیست، بلکه یک ضرورت برای بقا است.زیرا اشتباه در اینجا هزینه زیادی دارد مثلا برای نام بردن ازشهر لویو، Lvov یک کلمه روسی برای Lviv است که نباید استفاده شود.او افزود من هنوز تلفظ دو واژه کییف و کی یِف را یاد نگرفته ام. اما قبل از اینکه به نقطه دیگری بروم، واقعاً سخت تلاش می کنم که یاد بگیرم.

شاید این وقایع، خبر کشته شدن برانت رنوی فیلمساز در آغاز جنگ در اوکراین را که سالها قبل با نیویورک تایمز کار می کرد و بر اثر آتش سوزی فرد یا افراد ناشناس کشته شد، را در ذهن ها متبادر کند،در ابتدا اتهاماتی متوجه نیروهای روسی شد، اما معلوم شد در آن منطقه ای که او کشته شد هیچ نیروی روس وجود ندارد و حقیقت در میان انبوه شبه نظامیان نامنظم گم شد، بدون اینکه پرونده این روزنامه نگار بی گناه پوشش رسانه ای لازم را دریافت کند. قتل او در رسانه های غربی مورد توجه قرار نگرفت.

اصل مطلب را اینجا ببینید