حکم روزه در صورت ضرر داشتن آن
آوای سنت : پرسش و پاسخ رمضانی – پاسخ دهنده: دکتر عبدالمجید صمیم دکترای فقه اسلامی
سوال : روزه کسی که می‌داند روزه برایش ضرر حتمی دارد و موجب مرگ یا گرفتار شدن او به بیماری‌های صعب العلاج یا غیر قابل علاج می‌شود چه حکمی دارد؟
پاسخ
بعد از حمد خدا(ج) و درود بر محمد مصطفی(ص)
اولاً باید دانست که دین اسلام دین یسر و سهولت است. دینی است که ظروف و حالات هر انسان را مد نظر می‌گیرد و بر اساس آن احکام خود را تغییر می‌دهد.
به موجب آیه قرآن کریم کسی که مریض و یا مسافر است، می تواند روزه را افطار کند و بعد از شفایاب شدن و تمام شدن سفر و مقیم شدن دوباره این روزه‌هایی را که افطار نموده قضا بیاورد.
در ثانی کسی که مطمئن است روزه سبب هلاکت او می‌شود، یا او را گرفتار بیمارهای جدی می‌کند که یا امکان مداوای آن وجود ندارد یا صعب العلاج است، بر چنین کسی واجب این است که روزه را افطار کند، و در روزهای دیگری که شفایاب می‌شود این روزها را قضا بیاورد. و اگر کسی با وجود این هم روزه می‌گیرد و این روزه مشکلات یاد شده را برای او به وجود می‌آورد، چنین کسی به خاطر نخوردن روزه گنهکار است و روزه‌اش ثوابی برای او ندارد. چنین روزهای بر اساس بیان شیخ وهبه زحیلی در الفقه الإسلامی و أدلته حرام می‌باشد. (الفقه الإسلامی، ج ۲ ص ۵۱۲)
سوم این‌که همان خدایی که روزه را فرض نموده همان خدا(ج) برای مسافر و مریض اجازه افطار را داده، پس چه بهتر که انسان از تخفیفات شریعت اسلام که جایزه‌های ویژه‌ای است استفاده نماید.
چهارم این‌که تشخیص هلاکت شخص با روزه یا شدت یافتن بیماری اش باید توسط دکتر متخصص و مسلمان و متعهد به ارزشهای اسلامی صورت گیرد.
