آوای سنت : اگرچه،چند روز از سفر اسحاق هرتزوگ، رئیس تشکیلات رژیم اشغالگر قدس به آنکارا می گذرد، اما مناقشه بین موافقان و مخالفان همچنان ادامه دارد.
چون آزادی عقیده توسط قوانین و قانون اساسی تضمین شده و در میثاق های بین المللی تصریح شده است و از جمله مطالباتی است که انقلاب ها برای آن برخاسته اند و ما نیزبه آزادی عقیده معتقدیم ایرادی نمی بینیم که هرکس نظر خود را بدهد.
به گزارش سرویس ترجمه آوای سنت ، نباید فراموش کنیم که سفر هرتزوگ اولین سفر رئیس رژیم اشغالگر قدس به ترکیه از سال ۲۰۰۷ است و نباید فراموش کنیم، این تاریخ آغاز فعالیت حزب حاکم عدالت و توسعه است که در سال ۲۰۰۲ فعالیت خود را آغاز کرد. این حزب ، بدون اینکه آرمان فلسطین را فراموش کند سعی می کرد حامی نرم آن باشد.
در اوایل سال ۲۰۰۶ یک منطقه صنعتی بین تل آویو و تشکیلات خودگردان فلسطین تحت نظارت ترکیه به عنوان دریچه ای برای باز کردن یک میدان اقتصادی که منابع آن را به خزانه‌داری فلسطین تزریق می کرد، ایجاد شد.
با این حال، نقض مستمر اشغالگری و تجاوز به غزه در سال ۲۰۰۸ و محکومیت سیاست ترور پس از ترور شیخ احمد یاسین، روابط بین ترکیه و رژیم اشغالگر قدس را تغییرداد. پس از آن جنگ شدیدی که موجب اشغال و محاصره غزه گردید سبب شد تا ترکیه مواضع شدیدتری اتخاذ کند.
یکی از بارزترین آنها موضع رئیس جمهور اردوغان در مجمع داووس بود که وی هنگام سخنرانی نخست وزیر رژیم اشغالی در اعتراض به کشتار کودکان توسط این رژیم،سالن همایش را ترک کرد.
پس ازآن،حادثه ناوگان آزادی پیش آمد که اختلافات را بیشتر کرد ،در این حادثه ،اردوغان، نتانیاهو آن نخست وزیر متکبر را مجبور کرد تا پس از اخراج سفیرترکیه عذرخواهی کند.تنش ها به همین جا ختم نشد،رئیس جمهور اردوغان رژیم اشغالگر را متهم کرد که درپشت پرده سرنگونی محمد مرسی، رئیس جمهور منتخب مصر است و گزارش های مطبوعات از دخالت غیرمستقیم تل آویو در کودتای نافرجام در ترکیه در سال ۲۰۱۶ خبر دادند.
شاید یکی از مواضع مهم و پیشگام، موضع ترکیه درباره به رسیمت شناختن بیت المقدس از سوی واشنگتن به عنوان پایتخت رژیم اشغالگر باشد که ترکیه در مقابل آن ایستاد و باعث شرمساری اعراب شد.
بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، در توییتر خود در یکی از توییت های خود، اردوغان را یکی از بزرگترین حامیان حماس توصیف کرد.
در سال ۲۰۱۷، نتانیاهو عملیات سپر فرات ترکیه در شمال سوریه را محکوم کرد و نسبت به پاکسازی قومی کردها توسط ترکیه هشدار داد و گفت که اسرائیل کمک های بشردوستانه به کردها ارائه خواهد کرد. پس از جنگ قره باغ، یوسی کوهن رئیس موساد به طور علنی ترکیه را به عنوان یک تهدید جدید طبقه بندی کرد. بنی گانتز وزیر جنگ رژیم اشغالگر، نیز آنکارا را به شعله ور کردن جنگ در منطقه متهم کرد.
نگاه سیاستمداران و نویسندگان رژیم اشغالگر به روابط این رژیم با ترکیه و حزب عدالت و توسعه، حتی پس از سفر رئیس جمهور آنها به آنکارا نیز متفاوت نبود، نوشته ها و تحلیل هایی که از تل آویو منتشر می شود بسیار محافظه کارانه است.
روزنامه عبری هاآرتص با وجود تلاش‌ها برای ایجاد امید در روابط گرم با آنکارا، که روشی شناخته شده برای سیاستمداران و نویسندگان این رژیم برای سرکوب نرم مخالف خود است، صفحه اول خود را با بیانیه‌ای از رئیس این رژیم منتشر کرد، ناهوم بارنیا نویسنده معروف در روزنامه یدیعوت آحارونوت مقاله ای تاکید کرد که اگر ترکیه مردان حماس را از سرزمین های خود بیرون کند، این دیدار نتیجه خواهد داد.
سوال: با همه این شرایط، چرا اکنون درها برای عادی سازی روابط بین حزب عدالت و توسعه ترکیه و تل آویو باز است؟
پاسخ طولانی است اما من شما را به مقاله (خاورمیانه جدیدی که بایدن ترسیم می کند) ارجاع می دهم تا نگاهی به اتفاقات منطقه داشته باشید همچنین شما را به خواندن مقاله (اردوغان و جنگ جدید استقلال) دعوت می کنم. که شاید برای دیدن وضعیت داخلی ترکیه، تصویر واضح تری ارائه دهد.
اما باید روشن کنیم که ظرف یک سال ترکیه وارد انتخاباتی خواهد شد که بسیاری آن را محوری می‌دانند، زیرا شرایطی که در آن برگزار می‌شود، نشان‌دهنده فشارهای بزرگی بر همه است که بیشترین بار آن را حزب حاکم بر دوش می‌کشد.
البته جنگ اوکراین و پیامدهای آن بر نفت و غذا، جنگ اقتصادی که ترکیه از زمان کودتای نافرجام تجربه کرده است، رکود جهانی و بحران اقتصادی ناشی از آن هم بدون شک عوامل موثر بر تصمیم ترکیه برای حرکت به سمت تغییر سیاست خود است.
ترکیه فقط چند ماه تا انتخابات عدالت و توسعه فاصله دارد که در آن موازنه های خارجی به اندازه موازنه های داخلی تأثیر گذار است.
مهم ترین مساله در این زمینه ،جلب رضایت افراد مردد است و آنها اکثریت قریب به اتفاق جوامع را تشکیل می دهند و حزب عدالت و توسعه می داند جلب اعتماد این افراد از طریق دستاوردهای خدماتی و تامین و تسهیل معیشت امکان پذیر است و این امر به حمایت مالی بیشتری نیاز دارد که تنها از طریق روابط اقتصادی جذاب با روابط سیاسی آرام و اطمینان بخش در دسترس است.
