آوای سنت : با وجود همکاری امنیتی مصر و اسرائیل،یک سرباز مصری به سوی نظامیان اسرائیلی تیراندازی کرد.
او سه نفر را کشت و تعدادی دیگر را زخمی کرد،بعدها مشخص شد که سرباز مصری که این عملیات را انجام داده حدود بیست وچند ساله بوده است.
اگرچه ۴۰ سال ازعمر پیمان صلح مصر واسرائیل می گذرد، اما مردم درشبکه های اجتماعی ازاقیانوس اطلس تا خلیج فارس این جوان را به عنوان یک قهرمان ملی نام گذاری کردند.
این واقعه تمامی پرسش ها و پیچیدگی هایی را که هنگام امضای معاهده صلح بین اسرائیل و هر کشور عربی پنهان می کند،را آشکارکرد.
هیچ یک ازمقامات مصر واسرائیل درباره دلیل واقعی این رویداد صحبت نکرده است اما درافکارعمومی عربی یا اسرائیل کسی نیست که دلیل آن را نداند.
سوالی که هیچ کس نمی خواهد درهر معاهده صلح بین اعراب و اسرائیل بپرسد این است:صلح با اسرائیل چیست؟آیا صلح با اسرائیل همان صلح با ایران است یا با زیمبابوه یا با کره یا هرکشوردیگری دراین دنیا؟
اسرائیل هر نشانه ای ازصلح همه جانبه،یعنی صلح با ملت های عرب را که مهم ترین آنها مردم فلسطین هستند،نادیده می گیرد.
با وجود اینکه فلسطینی ها هسته اصلی صلح منطقه هستند، اسرائیل ایده صلح با فلسطینی ها را رد می کند.
اسرائیل درحالی درحال تلاش برای صلح با هرکشور عربی به صورت یکجانبه است که درطول تاریخ خود هیچ پروژه صلحی ارائه نداده و حتی طرحهای صلح پیشنهادی اعراب را نپذیرفته است.
آیا اسرائیل فقط صلح با با دولتها را می خواهد؟
این موضوع سوال دیگری را در ذهن ایجاد می کند: آیا اسرائیل دولتی بدون مردم است و خواهان صلح با دولت هایی است که مردم درآن نقشی ندارند؟
صلح میان ملتها صلحی است بین مردم که توسط دولتها برای غلبه براختلافات سیاسی و نه وجودی منعقد می‌شود.واضح است که اسرائیل باحمایت آمریکا نمی‌خواهد اعراب برای صلح با او،مردم فلسطین را درهر معاهده صلح با خود درگیرکنند تا مردم فلسطین به یک مسئله داخلی اسرائیل تبدیل شوند.
بسیاری ازما به دلیل واضح بودن کلمه صلح،زیاد به آن فکر نکردیم.برخی ازکشورهای عربی هستندکه روابط خودرا با اسرائیل عادی کرده وبا آن رابطه برقرار کرده اند و سفارت خانه های خود را باز کرده اند.
یک سوال: آیا صلح به معنای آشکار بین مردم این کشورها و مردم اسرائیل برقرار شده است؟ آیا این بدان معناست که روزی می رسد که اسرائیل بار نظامی خود را کاهش دهد و آمریکا به او اجازه دهد به تنهایی درمنطقه شنا کند؟ به عبارت دیگر آیا اسرائیل می تواند به یک سرزمین عادی درمنطقه تبدیل شود؟چه عوامل طبیعی مشترکی آن را به بخشی ازمنطقه تبدیل می کند؟ آیا عبارت “خاورمیانه”معنای فرهنگی دارد که مردم را متحدکند؟ ابزارهای فرهنگی که امکان هماهنگی بین مردم خاورمیانه واسرائیل رافراهم می کندچیست؟
نام منطقه جهان عرب بودکه به آن وطن عربی هم می گفتند.این سرزمین ازخلیج فارس تا اقیانوس اطلس امتداددارد.
این منطقه گسترده،دارای نهادهای سیاسی متفاوتی است،اما یک بلوک فرهنگی است که دارای یک زبان،دین،تاریخ، هنروادبیات،آداب و سنن،مشکلات وآرمانهای مشترکی است.نمایشگاه کتاب دربیروت همان نمایشگاه کتاب قاهره است،همان نمایشگاه کتاب درمدینه،ریاض،کویت،مراکش،امان،شارجه و ابوظبی است.
آهنگی دردمشق نواخته می شود اما مردم عراق، لبنان،یمن،کشورهای حاشیه خلیج فارس ومردم فلسطین ازآن شادی می کنند.فتوای دینی درقاهره صادر می شود اما در همه کشورهای عربی بازتاب پیدا می کند.
این گستره وسیع یک فرهنگ تثبیت شده است.آنچه من گفتم بدیهی است و همه آن را می دانند،اما به یک سوال منتهی می شود: اگرنیروی نظامی وحشی اسرائیل وحمایت بی قید وشرط آمریکا راکنار بگذاریم،اسرائیل با چه ظرفیتی درحال ادغام دراین منطقه است؟
اسرائیل می داندکه صلح با مردم عرب یک عادی سازی(تحمیلی)است،نه طبیعی،این صلح با سرنوشت وماهیت هستی درتضاد باقی خواهد ماند.رهبراسرائیل،آریل شارون،روزی این جمله را اعلام کرد(اعراب قدرت ما را به رسمیت شناختند،اما حق وجود ما را به رسمیت نشناختند)
اسرائیل خواهان صلحی است که توسط نفوذ آمریکا به دولت های عربی تحمیل شده است تا بتواند درجهانی حرکت کند که هیچ ارتباطی با آن ندارد.
شما می توانید گله ای ازشترها راحمل کنید و درقطب شمال اسکان دهید،امابه شرطی که دریک ذخیره گاه محدود زندگی کنند و ارتباط آنها بازندگی خارج از این ذخیره گاه قطع شده باشد.
این زیباییها تا زمانی که این محافظت ادامه دارد زنده خواهندماند،اما دو راه پیش روی این شترهاست؛یا به وطن اصلی خود بازگردند یا تبدیل به پنگوئن شوند،درغیراین صورت باید به صورت مادام العمردرآن ذخیره گاه کوچک باقی بمانند.
