آوای سنت : موسسه آمریکایی: تحریم های اعمال شده علیه روسیه نتیجه معکوس داشته است
تحریم‌ها معمولاً در دستیابی به اهداف سیاسی اعلام‌شده شکست می‌خورند، اغلب دارای نتایج معکوس هستند. و حتی ممکن است اقدامات بیشتری را تشویق کنند که تحریم‌ها برای توقف آن طراحی شده‌اند. تحریم های اعمال شده علیه روسیه ثابت کرده است که از این قاعده مستثنی نیست.
به گزارش سرویس ترجمه آوای سنت،آخرین گزارش بلومبرگ توجه را به پیامدهای نامطلوب تحریم های گسترده علیه روسیه جلب کرده است.برخی از مقامات دولت بایدن نگران هستند که این تحریم ها بر تصمیمات کرملین تأثیری نداشته و در عین حال تورم و بحران امنیت غذایی را تشدید کند،آنها نگران هستند که این تحریم ها بیشتر به مجازاتی برای مردم عادی روسیه تبدیل شود تا پوتین یا متحدانش.
بسیار نادر است که کشورهای متخاصم در برابر کمپین های فشار تحت رهبری ایالات متحده تسلیم شوند. مسلم است که اثرات منفی این تحریم ها بر روسیه نسبت به موارد قبلی بیشتر و گسترده تر خواهد بود. زیرا روسیه بازیگر بزرگ تری در اقتصاد جهانی است.
هر چه جنگ اقتصادی شدیدتر باشد،آسیب به کل جهان بیشتر می شود. تحریم‌ها اغلب به‌عنوان جایگزینی کم‌هزینه برای درگیری‌های نظامی به بازار عرضه می‌شوند.اما در عمل تحریم‌های گسترده حمله‌ای بدون تبعیض به کل کشور است.این تحریم‌ها ده‌ها میلیون نفر از مردم عادی را تحت تأثیر قرار می‌دهند. در حالی که افراد ثروتمند و دارای روابط خوب تاثیری از این تحریم ها نمی بینند.
تحریم ها اغلب بر کشورهای تحت کنترل دولت های اقتدارگرا تحمیل می شود، به این معنی که مردم چندین برابر بیشتر از قدرت حاکم و قدرت های خارجی که در تلاش برای منزوی ساختن این حاکمان جنگ اقتصادی به راه می اندازند، رنج می برند.
مورد روسیه از این جهت منحصر به فرد است که این اولین بار در تاریخ معاصر است که ایالات متحده و متحدانش تلاش می کنند از این نوع اجبار اقتصادی شدید علیه کشوری به این بزرگی استفاده کنند. اما از جنبه‌های دیگر این تحریم‌ها این است از همان الگوی پیروی می‌کنند که در تحریم های قبلی علیه کشورها مشاهده شد.
همانطور که اسفندیار بتمن سلیگ در تحقیق خود درباره تحریم های ایران نشان داد، تحریم های گسترده مستقیما به مردم آسیب رسانده است. او در مقاله‌ای که در اوایل سال جاری با اریکا مورت نوشت، با جزئیات بیشتری توضیح داد که تحریم‌ها شدیدترین تأثیر را بر شهروندان طبقه متوسط (که برای حفظ استاندارد زندگی خود به دلیل تورم تلاش می‌کنند) داشته است.
جنگ اقتصادی ناامنی غذایی را در کشور هدف تشدید می کند و اکنون نیز به دلیل نابسامانی های ایجاد شده توسط خود جنگ و تحریم های اعمال شده در پاسخ به آن و اقدامات تلافی جویانه روسیه در قبال تحریم ها، همین آثار مخرب در سراسر جهان احساس می شود. همانطور که امیر هنجانی نویسنده در اوایل امسال هشدار داد، ما واقعاً در میانه یک مسیر ناشناخته هستیم و به نظر می رسد برای عواقب آن آماده نیستیم.وی افزود ما به سیاست‌های قهری و معکوس مرتبط با تشدید بحران عادت کرده‌ایم، اما اکنون با عقب‌گرد اقتصادی مواجه هستیم.
جنگ اقتصادی زمانی ارزان تمام می شود که بتواند به اهداف خود برسد و اگر هزینه های جنگ اقتصادی گزاف است، چه سودی دارد؟ حقیقت این است که این سودکم است یا هیچ. اثربخشی محدود تحریم ها به عنوان یک ابزار سیاست برای دهه ها توسط متخصصان سیاست درک شده است، اما این درک به ندرت بر سیاست گذاری تأثیر گذاشته است.
همانطور که نیکلاس مولدر در کتاب خود با عنوان سلاح اقتصادی که کتابی مهم درباره ریشه‌های تحریم‌های اقتصادی مدرن پس از جنگ جهانی اول است،توضیح می‌دهد که ایالات متحده در دهه‌های اخیر مکرراً از تحریم‌های اقتصادی استفاده کرده است و این تحریم‌ها همیشه کمتر از قبل،موفق بوده‌اند.
مولدر می افزاید: در دوره ۱۹۸۵-۱۹۹۵، شانس موفقیت تحریم ها هنوز حدود ۳۵-۴۰ درصد بود، اما این درصد تا سال ۲۰۱۶ به کمتر از ۲۰ درصد کاهش یافت. به عبارت دیگر، در حالی که استفاده از تحریم ها تشدید شد، شانس موفقیت آنها کاهش یافت.
یکی از دلایل کاهش اثربخشی کاهش نسبی نفوذ اقتصادی آمریکا و متحدانش و ظهور سایر کشورهاست که فرصت بیشتری برای نقض تحریم ها ایجاد می کند. دلیل دیگر این است که ایالات متحده تمایل دارد از قوی ترین تحریم های خود به امید دستیابی به اهداف دست نیافتنی و گاه غیرممکن مثل تغییر رژیم، خلع سلاح یکجانبه یا توقف جنگ استفاده کند.
سیاستگذاران ایالات متحده به طور مداوم در مورد قدرت اثربخشی تحریم ها اغراق می کنند و تمایل کشور هدف برای تحمل دردهای اقتصادی را دست کم می گیرند. به عنوان مثال، ایالات متحده همچنان در حال اعمال تحریم های فشار حداکثری بر کره شمالی است و همچنان کره شمالی را با تحریم های اضافی در صورت انجام آزمایش های موشکی و هسته ای جدید توسط این کشور تهدید می کند. با این حال، کره شمالی همچنان سرسخت است و تصور اینکه تحریم‌های اقتصادی دیگر چه دستاوردی دارند دشوار است.
در موارد دیگر مانند افغانستان، ایالات متحده از به رسمیت شناختن دولت بالفعل امتناع می ورزد و طوری به مجازات حکومت ادامه می دهد که گویی یک باند شورشیان است.
تحریم‌های کنونی علیه طالبان عملاً تمام تجارت خارجی افغانستان را قطع کرده است، ایالات متحده دارایی‌های دولت افغانستان را مصادره کرده و کمک‌های بین‌المللی که این کشور برای دهه‌ها به شدت به آن متکی بود محدود شده است که این امرموجب تشدید فقر و افزایش خطر قحطی شد.
اجبار اقتصادی از طریق تحریم های گسترده می تواند ویرانی های عظیمی را به همراه داشته باشد. اما این تحریم ها، اغلب در پیشبرد منافع ایالات متحده یا بهبود شرایط امنیتی در سایر نقاط جهان ناکام است. زمان آن فرا رسیده است که بدانیم تحریم‌های گسترده، بیشتر از اینکه فایده داشته باشد، ضرر دارد و مشکلاتی را که قرار است به آنها رسیدگی کند، تشدید می‌کند.
