ما و اسرائیل

آوای سنت : منظور من از کلمه ما،یک فرد یا جامعه خاص نیست،بلکه منظورمن از این کلمه،همه مسلمانان هستند که به سرزمین فلسطین و به ویژه بیت المقدس علاقه دارند.

آرمان فلسطین با گذشت زمان از بین نرفته ونخواهد بود وهمانطور که پس ازخروج بسیاری از رهبران مسلمان و عرب باقی ماند.

این آرمان درحافظه و وجدان نسل فعلی و آینده نیز باقی خواهد ماند.حقیقت ممکن است مدتی دفن شود،اما نمی میرد و یقینا پس ازمدتی ظاهر می شود،زیرا هیچ چیز برای همیشه ثابت نمی ماند بلکه تغییر  می کند.

اززمان تأسیس اسرائیل،یکی از سیاست‌های رسمی آن،تحریک کردن احساسات مسلمانان بوده است .

اسرائیل درتأسیس خود تنها بریک منطق تکیه کرد،زیرا معتقد است که بقایش به آن بستگی دارد و آن نیاز به استفاده از زور بیش ازحد،هنگام برخورد با فلسطینی هاست.

با این حال،با جستجویی درتاریخ،برای ما روشن می شود که قدرت همیشه به نفع یک حزب خاص ادامه نمی یابد،زیراممکن است قدرت به مرور زمان ازدرون متلاشی شود، یا ممکن است با نیرویی بزرگتر از خود مواجه شود که برای نابودی آن از بیرون تلاش می کند.

اسرائیل از زمان تأسیس درسال ۱۹۴۸،قتل عام های زیادی را علیه فلسطینیان و سایرهمسایگان خود انجام داده است که به هیچ وجه قابل پاک شدن نیست ودرذهن نسل های بعدی باقی خواهد ماند.

طی دهه‌های گذشته،کشورهای شرقی و غربی برای فعال کردن روند صلح درخاورمیانه با متقاعد کردن فلسطینی‌ها واسرائیل،پیشنهاد تاسیس دو دولت را پیشنهاد کرده اند و اعراب، ازجمله فلسطینی‌ها،این اصل راعلی‌رغم ملاحظات برخی از نیروهای سیاسی عرب درمورد آن،پذیرفته‌اند.

اما پس از پذیرش اعراب،رهبران اسرائیل به سرعت تردید کردند وشروع به ایجاد موانع برای جلوگیری از اجرای این پیشنهاد نمودند.

اسحاق رابین،نخست وزیر سابق،تا حدودی درمورد ایجاد یک شهرک واقعی بین اسرائیل و اعراب جدی بود.

زیرا معتقد بودکه صلح سوپاپ اطمینان اسرائیل است،این امر باعث شدکه درمیان انبوهی ازطرفدارانش درهمان روزی که او توافق صلح آمیز را اعلام کرد، کشته شود و پس از او دولت هایی آمدند که به سرعت ازتعهدات او طفره رفتند.

رهبران اسرائیل روی چه چیزی شرط بندی می کنند؟ آیا آنها روی منطق زور شرط بندی می کنند؟اما منطق زوردوام نمی آورد،به خصوص اگر بر اساس تصمیمات ناعادلانه ای بنا شده باشدکه مبتنی برمنطق نیست.

آیا اسرائیل روی صنعت نظامی خود شرط بندی می کند؟مسلم است که برتری نظامی امری موقتی است که با تغییرزمان تغییر می کند وهیچ قدرتی نمی تواند آن را برای همیشه درانحصار خود درآورد،کشورهایی هستندکه با قدرت نظامی خود جهان رارهبری کردند،اماظلم آنها اولین میخ برتابوت آنها بود. همانطور که برای آلمان نازی اتفاق افتاد و تاریخ پرازنمونه های مشابه است.

رویکرد فلسطین به پذیرش راه حل دو دولتی مورد استقبال بسیاری ازکشورهای عربی قرار گرفت وآنها روابط خودرابا اسرائیل به امید پیشبرد روند صلح عادی کردن،اما مسلم است که این عادی سازی به هیچ وجه به قیمت تمام شدن آرمان فلسطین تمام نخواهد شد،.

چند کارت دیپلماتیک نمی تواند احساسات ومنافع مسلمانان و اعراب را بیشتر از فلسطینی ها به نفع اسرائیل تغییر دهد و اگر ناسازگاری اسرائیل به همین منوال ادامه یابد،این کشورهای عربی برای حفظ حقوق فلسطینیان،راه حلی جزتوقف عادی سازی پیدا نمی کنند.

چندروز پیش،نتانیاهو نخست وزیررژیم صهیونیستی اعلام کردکه باید ایده تشکیل کشور فلسطین را ریشه کن کرد،این امر راه حل دو دولتی راکه روند صلح دردهه ۱۹۹۰ برای آن آغاز شد،تضعیف می کند.

به نظر می رسد که استقبال اعراب ازعادی سازی با اسرائیل،برخی از رهبران آن را وسوسه کرده است که ناسازگارترشوند،دولت های اسرائیل به رفتار ناسازگارانه خود بسنده نکردند وبسیاری از رهبران آنها هرازچند گاهی برای پیروزی درانتخابات ازکارت شهرک سازی استفاده می کردند.

نظرما این است که آنها مشتاق ساخت شهرک‌های جدید اسرائیلی درسرزمین‌های فلسطینی درکرانه باختری هستند.

اسرائیل براین باور است که گسترش این شهرک ها به تغییر وضعیت جمعیتی به نفع اسرائیل کمک می کند وآنها را ازفلسطینی ها بیشتر می کند وخود را به فراموشی می زندکه ساخت شهرک درسرزمین های اشغالی،طبق منشورسازمان ملل،جنایت جنگی تلقی می شود،زیرا درزمین غصبی ساخته شده است.

درطول تاریخ کهن ومدرن،موازنه قوا همیشه وپیوسته تغییرکرده است و این احتمال وجود داردکه تداوم ناسازگاری اسرائیل درقبال فلسطینیان،آغاز پایانی برای آن باشد.زور بیش ازحدبه تنهایی،تمدنی جاودانه ایجاد نخواهد کرد وسیاست تحریک درایجاد یک کشورقدرتمند ومستقل موفق نخواهد بود،بلکه دشمنانی را ازدرون ایجاد خواهد کرد.

اصل مطلب را اینجا مشاهده نمایید