خروج آخرین سرباز امریکایی و پیام آن به جهان
مولانا عبدالحکیم عثمانی- مدرس دارالعلوم زاهدان
آوای سنت : تصویر خروج آخرین سرباز امریکایی از افغانستان بعد از ۲۰ سال و آخرین سرباز روسی قبل از ۳۰ سال و آخرین سرباز انگلیسی قبل از صد سال پیام‌های خواندنی و درس‌های فراموش نشدنی دارد. امروز بعد از ۴۰ سال سرزمین فاتحان از لوث وجود اجنبی اشغالگر و دست نشانده ای که بر اریکه قدرت باشد، پاک گردید.
فروپاشی حکومتی که ۳ تریلیون دلار هزینه روی دوش اشغالگر گذاشت و از پادرآمدن ارتش آموزش‌دیده ۳۰۰هزار نفری در مدت ۱۱ روز، حادثۀ بی نظیری است که باید اندیشمندان و تحلیل‌گران از زوایای مختلف آن را مورد بررسی قرار دهند. نخست اینکه باید اذعان نمود، اگر روزنه امیدی در راستای منافع امریکا و هم پیمانانش برای استمرار اشغال، وجود می‌داشت، به هیچ وجه این رسوایی تاریخی را نمی‌پذیرفتند.
ثانیا: شکست امریکا و ناتو و جمع شدن سفرۀ مزدوران‌شان از خاک پاک افغان توسط طالبان که دو دهه را در جنگ و گریز سپری کردند و تحت هیچ شرائطی با موجودیت یک سرباز اشغالگر، تن به صلح و سازش ندادند، پیامی است برای تمام ملت های تحت اشغال، که آنچه با زور غصب شده است فقط با زور پس گرفته می‌شود.
ثالثا: ناکامی پیشرفته‌ترین تجهیزات نظامی قرن، ناکارآمد شدن مستحکم‌ترین پایگاههای نظامی در دنیا، بی‌نتیجه ماندن بمب افکنهای بی۵۲ و سلاحهای لیزری و دید درشب، در برابر جنگ چریکی و فرسایشی طالبان، پیامی است رسا و فریادی است آشنا بر اینکه نیروی ایمان و معنویت، خلوص و تقوی، تواضع و فروتنی، تعلق با الله و ارتباط با قدرت لایزال، رمزی است بر فتوحات دیروز و امروز و کلیدی است از اسرار قدرت و نیروی اهل ایمان.
رابعا: صف‌های بهم فشرده طالبان که رنگ و نژاد در آن محو شده است، خلوص و سادگی که ریا و تظاهر در آن رنگ باخته است، خوف الهی و دنیاگریزی که جاه‌طلبی و زراندوزی را از زندگی‌شان برچیده است، پیام دیگری است برای تمام مبارزان و جهادگران امت که هیچ حرکت و مجموعه ی در تاریخ فتوحات اسلامی منهای تزکیه و تقوی، خلوص و یکسویی، محاسبه و دقت، ذکر و دعا، صبر و استقامت، به نتیجه نرسیده است.
خامسا: دنیاگریزی رهبران طالبان و فرار از پخش و نشر تصاویر و تهیه گزارش‌های عریض و طویل از فعالیت‌ها و مجاهدت‌ها، درس دیگری است که مهره‌های اصلی قیادت و کسانیکه سرنوشت حرکت به تصمیم آنها گره خورده است باید در نهایت خلوص و تقوی الهی باشند و از چنان تعلق و ارتباط محکمی با الله برخوردار باشند که تحت هیچ شرائطی مصلحت دین و امت‌اسلامی را نادیده نگیرند هر چند به قربانی خودشان و فروپاشی حکومتشان بینجامد.
سادسا: شیوه عمل طالبان و تعاملشان در گذشت از مخالفان و طرح موضوع عفو‌عمومی حتی از کسانیکه در میدان جنگ و از داخل سنگرها درآوردند، پیام روشن دیگری است که آنچه در گذشت است در انتقام نیست و فاتحان امت اسلامی آنقدر که به نتیجه می‌اندیشند به تصفیۀ حساب‌های شخصی، حزبی، گروهی، مذهبی و نژادی نمی پردازند.
سابعا: طالبان با استقامت و پایمردی، از خودگذشتگی و شهادت طلبی ثابت کردند که تصمیم‌های سرنوشت‌ساز و درس‌های عزت و افتخار در مقابل استعمار و اشغالگر صرفا در میدان گرفته می‌شود و کسانی سخن‌شان قابل شنیدن است که در میدان دست بالایی داشته باشند.
در آخر وقت آن رسیده است که در پایان این شب تاریک و در اعماق دنیایی از یاس و نا‌امیدی، و در سلسله‌ی از تاریخ تحقیر و خاری، دست شکر و سپاس را به بارگاه الهی بلند نماییم و با تمام وجود سجده شکر را به جای آوریم و برای پابرهنگان و مجاهدانی که این عزت را به جهان اسلام به ارمغان آوردند و خداوندمتعال آنها را وسیله ذلت دنیای کفر گردانید، از ته دل دعا نماییم، خداوند آنها را در ادامه مسیر و صیانت از این دست آورد مهم موفق و پیروز گرداند.
