پناهجویان اروپایی در خاورمیانه و اکنون تکرار معکوس تاریخ

آوای سنت (ترجمه): به هنگام جنگ جهانی اول, اروپاییان بعنوان پناهجو وارد سوریه و دیگر کشورها شدند. وضعیت اردوگاههای آن پناهندگان در سوریه چگونه بود؟

امروز پناهجویان از همان گذرگاههایی عبور می کنند که هفتاد سال پیش عبود کردند. اما جهت پناهجویان کاملا برعکس بود و پناهجویان,  سوری نبودند. اداره یاری و پناهجویی بریتانیا در خاورمیانه (MERRA) در سال ۱۹۴۲ دهها هزار اروپایی را به اردوگاه هایی در سوریه , مصر و فلسطین انتقال داده بود.

اداره یاری و پناهجویی بریتانیا در خاورمیانه MERRA)) در آن دوران از طریق هماهنگی با دولت ها, مسئولین نظامی و سازمانها , در سراسر دنیا شبکه ای از اردوگاههای پناهجویان اروپایی را کنترل و اداره می کرد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

در ماه مارس سال ۱۹۴۴ میلادی اداره یاری و پناهجویی بریتانیا در خاورمیانه MERRA)) و اداره بین المللی مهاجرت , گزارش های متعددی را برای بهبود شرایط پناهجویان در اردوگاهها منتشر کردند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

اولین کاری که پناهجویان بعد از ورود به اردوگاه باید انجام می دادند دریافت یک کارت شناسایی بود. در این کارت ها نام پناهجو, شماره اردوگاه , تخصص و سطح تحصیلات و اطلاعات دیگر نوشته می شد. مسئولین اردوگاهها , برای هر پناهجویی که به اردوگاه وارد می شد یک پرونده باز می کردند و مشخصات او از فبیل شن, وضعیت تاهل, جنسیت, شغل, زمان ورود به اردوگاه و یادداشت های خصوصی در مورد او را ثبت می کردند. پناهجویان اروپایی, فورا از نظر سلامتی مورد معاینه قرار می گرفتند و پس از مدت کوتاهی به واحد توزیع لباس و کفش فرستاده می شدند و در آنجا تحت کنترل پرسنل پزشکی حمام می کردند. بویژه آن عده از پناهجویان یونانی که خود را به حلب در سوریه رسانده بودند به صورت روزمره و روتین از نظر بهداشت و سلامتی مورد کنترل قرار می گرفتند.

پناهجویان وارد شده پس از این که از نظر بهداشتی و سلامت, با شرایط پناهجویان ساکن اردوگاهها همسان می شدند به آنها اجازه داده می شد تا وارد اردوگاه شوند. و البته به ندرت به پناهجویان اجازه داده می شد تا تحت نظارت به بیرون از اردوگاه بروند. در اردوگاه , برای کودکان یتیم و بی سرپرست , زنان بیوه , سالخوردگان و معلولان بخش های جداگانه ای در نظر گرفته شده بود.

غذایی که به پناهجویان داده می شد تقریبا نصف غذایی بود که به سربازان داده می شد.(فعالیت سربازان زیاد بود و شرایط کاری آنها سخت بود به همین دلیل آنها با کالری بیشتری نیاز داشتند). مهمتر از همه اینکه – امروز که اروپاییان, خوردن گوشت خوک را به پناهجویان سوری تحمیل می کنند- به پناهجویان اروپایی ساکن در اردوگاههای خاورمیانه , غذاهایی بر اساس اعتقادات مذهبی آنان سرو می شد.

غذای پناهجویان بر اساس عادات ملی و سنتی آنان توزیع می شد و کسانی که از امکان مالی برخوردار بودند می توانستند در صورت نیاز, غذای دیگری خریداری کنند. آشپزخانه هایی هم در نظر گرفته شده بودند تا زنانی که بخواهند غذای سنتی از قبیل اسپاگتی تهیه کنند بتوانند پخت و پز کنند.

امروز کشورهای اروپایی , اشیاء زینتی پناهجویان را گرفته و بفروش می گذارند تا فشار ناشی از پناهجویان بر اقتصاد شکننده خود را کاهش دهند. درحالیکه پناهجویان اروپایی سال ۱۹۴۴ , در اردوگاهها حتی در کارهای خصوصی خود از قبیل نظافت و آشپزی , هیچ اجباری نداشتند. (در اردوگاه نصیرات , پناهجویان مجبور نبودند بعنوان آشپز یا نظافتچی کار کنند). اما به کسانی که هنر و کاری همانند تولید کفش , واکس زدن و یا هر هنر دیگری که بلد بودند این امکان فراهم شده بود تا به کار مشغول شوند و محصولات خود را به کسانی که در اردوگاه دارای وضعیت مالی بهتری بودند بفروشند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

کودکان ساکن اردوگاهی در مصر که روی ماسه ها نوشته اند “مدرسه مان”.

تعدادی از نامه های مسئولین اردگاهها که در مورد کمبودها نوشته و تاکید می کنند که سعی شده شرایط زندگی در اردوگاهها به شرایط زندگی عادی نزدیکتر شود.

پناهجویان یونانی که از سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۸ در اردوگاه  Moses Wells  به سر برده اند و پس از این مدت با اعضای خانواده خود در ساموس (Samos) دیدار می کنند.

انتهای مطلب