چگونه پسر خود را خوب تربیت کنیم؟(بخش اول)
آوای سنت : والدین موظف هستند تا تربیت فرزند پسر را به بهترین شکل ممکن انجام دهند
تربیت فرزند پسر – راه های تربیت موفق پسر چگونه است؟
تربیت فرزندان به خصوص پسران یکی از معضلات والدین در دنیای کنونی است. ما در این مقاله عوامل متعددی را که در شکل گیری شخصیت مردان موثر هستند، بیان می کنیم تا بتوانید به بهترین شکل ممکن تربیت فرزند پسر خود را انجام دهید.
اهمیت تربیت فرزند پسر
مهمترین عامل در شکل گیری شخصیت پسران و مردان، برخورداری از سلامت روان است.
پسران به دلایل بیولوژیکی کارهای خطر آفرین تری نسبت به دختران دارند. به عبارتی دیگر فرزندان دختر مطیع خانواده هستند اما فرزندان پسر برخلاف دختران بسیار ریسک پذیر،آزادی خواه و استقلال طلب می باشند.
والدین موظف هستند محیطی امن را برای تخلیه ی انرژی و کشف دنیای اطراف کودکان تدارک ببینند. درواقع کودک به موجب بازی کردن انرژی خود را تخلیه می کند و از محیط اطرافش لذت می برد. لذا زمینه ی برخورداری از سلامت روانی برای او فراهم می شود.
اهمیت تربیت فرزندان پسر در جامعه به میزانی حائز اهمیت است که برخی نویسندگان از قبیل میشل گوریان، استیو بیدالف، پرومود باترا، ملیسا و هری اچ. هریسون به طور تخصصی کتاب هایی را در این زمینه به نگارش در آورده اند.
تربیت صحیح پسران از بدو تولد تا دو سالگی
به طور کلی سیکل رشد پسران و دختران متمایز است. تمام کودکان نیازمند محبت بی قید و شرط از جانب والدین هستند. بهترین رفتار برای تربیت فرزندان مورد لطف قرار دادن، بوسیدن و در آغوش کشیدن کودک است.
کودک در سن دو سالگی، نسبت به نوزاد باهوش تر است. بااین حال مغز تکامل یافته ای ندارد و از درک دنیای اطراف خود غافل است. کودک در این سن شروع به صحبت می کند و کلماتی را که به صورت مکرر در محیط خانه می شنود را بر سرزبان می آورد. بستر شخصیت کودک براساس کلماتی که در کودکی یاد می گیرد، شکل می گیرد.
یک کودک دوساله مفهوم خشم را متوجه می شود و در مقابل تنبیه های زبانی که با صدای بلند صورت می گیرد، گریه می کند.
لازم به ذکر است پسر بچه ی دوساله، عواقب کارهای خود را نمی داند، بنابراین والدین او باید وسایل شکستنی را از دسترس او خارج کنند و از قرار دادن وسایل تیز و برنده در مقابل کودک خودداری کنند.
پسران شخصیت های مستقلی دارند و از همان کودکی دوست دارند تکیه گاهی برای دیگران باشند.
علاوه بر این، به دلیل استقلال طلبی، نقش برجسته تری در اجتماع دارند و دارای دوستان متعددی هستند. در میان دوستان رفتار های شخصیتی الگوبرداری می شود و دوستان از رفتار های یکدیگر تقلید می کنند. در نتیجه نظارت بر دوستان و خانواده آن ها برای تربیت صحیح امری ضروری است.
همچنین عدم تنبیه و تحمیل خشونت، کسب آگاهی در راستای رشد کودک پسر، شخصیت سازی و دادن اطمینان خاطر به کودک، شنونده ی خوبی بودن و کاهش نصیحت به فرزند جزو عواملی هستند که در تربیت کودک تاثیر حائز اهمیتی دارند.
تربیت پسران در سه و چهار سالگی
تربیت پسر بچه ی سه ساله نسبت به سن های آغازین به موجب گسترش دایره ی لغات آسان تر می شود. رشد مغزی کودک در این سن کامل تر می شود و اکثر سخنان والدین خود را متوجه می شود.
کودکانی که در معرض تنش های مکرر قرار می گیرند، در آینده به مردانی پرخاشگر تبدیل می شوند. لذا امر ضروری در تربیت کودک پسر، حفظ آرامش و خونسردی در مقابل رفتار های کنجکاوانه و پر سر و صدای او است.
کودکان بیشترین حرف شنوی را از والدین خود دارند. آن ها در ابتدای تولد تصوری از رفتار های خوب و غلط و خطر آفرین ندارند. والدین او می بایست مسائل خطر ساز را برای کودک شرح دهند. به طور مثال در سه سالگی برای او توضیح دهید که چاقو تیز و برنده است و در صورت برخورد با سطح پوست موجب زخم های خطرناک می شود.
با ورود پسر بچه به چهارسالگی، استعداد ها و رشد جسمانی او بسیار کامل تر از قبل می شود و مهارت یادگیری علوم مختلف از قبیل زبان انگلیسی را کسب می کند.
در چهار سالگی می توانید به کودک یاد دهید از حق خود دفاع کند و در مقابل تحمیل رفتار هایی بر خلاف میل خودش واکنش نشان دهد. تربیت پسربچه در این برهه زمانی به آرامش و سلامت فکری پدر و مادر نیاز دارد.
تربیت پسران در پنج و شش سالگی
با رشد کودک، نحوه ی تربیت او نیز با سختی های دشوار تری مواجه می گردد. مغز کودک در ۵ سالگی رشد و گسترش می یابد. لذا توانایی یادگیری اصول مختلف از قبیل اصول بهداشتی را به دست می آورد.
پسران در این بازه ی زمانی در خواست های گوناگونی از والدین خود دارند و خواستار به دست آوردن همه ی آن ها هستند. والدین باید به او یاد دهند، دسترسی به همه ی امور ناممکن است و باید سطح توقعات خود را پایین بیاورد.
علاوه براین، به دلیل رشد مغزی و فکری صحبت های والدین را تجزیه و تحلیل می کنند و گاها مورد نقد قرار می دهند. در این گونه شرایط توصیه می شود از بروز خشونت و تنبیه جسمانی کودک پرهیز کنید.
تنبیه های جسمانی تأثیرات مخربی در شخصیت کودک می گذارد در نتیجه با آرام نگه داشتن محیط خانه پذیرای تغییرات اخلاقی کودک خود باشید.
تربیت پسران در هشت سالگی
در هشت سالگی ایده ها، خلاقیت ها، مسئولیت پذیری و استعداد های کودک بروز می یابند.
کودک روابط خود را در سطح گسترده تری شکل می دهد و با اجتماعات ارتباط می گیرد. مسلما با شکل گیری رابطه اجتماعی به موجب ناآگاهی کودک خطراتی او را تهدید می کند. در نتیجه آموزش نکات انسانی و اخلاقی ضرورت می یابد.
مهمترین نکته ی آموزشی به کودک در سن ۸ سالگی، آموزش مهارت “نه گفتن” می باشد.
تربیت پسران در نوجوانی
مهمترین دوره ی زندگی انسان ها که تغییرات گسترده ای در جسم و روان فرد صورت می گیرد، نوجوانی است.
لازم به ذکر است رفتار خشونت آمیز با نوجوان ها تغییرات زندگی آن ها را با سختی های بیشتری همراه می سازد و موجب آسیب های جبران ناپذیری در شخصیت نوجوان می گردد.
معمولا والدین تا حد امکان شرایط رفاهی کودکان خود را فراهم می کنند. بااین حال گاهی نوجوانان رفتار های پرخاشگرانه ای را ازخود بروز می دهند.
درواقع بروز این قبیل رفتارها ناشی از عدم درک متقابل و عدم هم صحبتی نوجوان با والدین است. علاوه براین، تلاش والدین برای تامین امکانات رفاهی کودک وظیفه ی آن ها است و با یاد آوری از خود گذشتگی ها توسط والدین، نوجوان تحریک به بروز رفتارهای تکانشی می شود.
ادامه دارد …. (بخش دوم را اینجا ببینید)
