ضرورت توجه ویژه به نیازهای کودکان
آوای سنت: مدرس دارالحفاظ روستای قودنه از توابع استان گلستان، توجه و رسیدگی به نیازهای کودکان را مورد تاکید قرار داد.
به گزارش آوای سنت: عثمان آخوند مخمی نژاد در گفتگو با خبرنگار ما، یکی از عوامل گرایش فرزندان به سوی بزهکاری را متوصل شدن به روش های خشونت بار در میان برخی خانواده ها دانست و گفت: تنبیه بدنی فرزند توسط والدین نمی تواند راهکار مناسبی برای سربراه کردن اولا باشد و اصولا اگر بخواهیم احساسات را در مرحله کودکی سرکوب کرده و روحیه بازی و نشاط را در وی از بین ببریم، آینده ای مبهم و تاریک در پیش رو خواهد داشت.
کودکان بنابر اقتضای سن از هر نوع بازی سالم و محیطی که برایشان هیجان آور باشد، استقبال می کنند و از سوی دیگر مشوق های مورد نیاز لازم است تا در کنار بازی، آداب معاشرت و ارکان دین را نیز بیاموزند که همه این مقوله ها از وظایف اصلی والدین در خانواده ها بشمار می رود.
آخوند مخمی نژاد در این باره افزود: امروز مسئله معیشت و مدیریت اقتصادی خانواده تبدیل به یک مسئله اصلی شده است. به علاوه مشاهده می شود که بخشی از طبقه متوسط و ضعیف جامعه خستگی ناشی از کار را بهانه قرار داده و به نیازهای فرزندان به حد کفایت رسیدگی نمی کنند. این موضوع و سرکوب احساسات آنها که محیط خانه را تنها امکان برای بازی می دانند،آینده اولاد را دچاره مخاطره خواهد کرد. تجربیات نشان می دهند که به هر میزان به استعداد فرزندان توجه صورت بگیرد زمینه شکوفایی در آنها با قوت بیشتر نمود میابد.
مدرس دارالحفاظ روستای قودنه تاکید کرد: در روستاها و نواحی مرزی کشور امکان بازی و نشاط برای کودکان در محیط های امن به مقدار کافی وجود دارند و با نظارت دقیق می توان فرزندان را در این سمت مدیریت کرد. یک کودک تا مادامی مشوق نداشته باشد، نمی تواند راه را از بیراهه تشخیص دهد. کاری که ما از فرزند می خواهیم اگر ضمن مسئولیت فاقد هر نوع امتیاز و امکان باشد، وی را در ادامه کار برای همکاری دلسرد خواهد کرد، اما اگر از ایشان حمایت بعمل آید، برای انجام کار بیشتر اشتیاق دو چندان پیدا خواهد کرد، لذا با خشونت نمی توان مسیر آینده هموار کرد.
آخوند مخمی نژاد، روحیه ظریف کودکان را جهت ارتباط کلامی با آنها انعطاف پذیر توصیف کرد و عنوان نمود: واقعیت این است که کودک پا جای پای والدینش می گذارد. اگر والدین در بیان و گفتار عامیانه، الفاظ زشت و ناپسند را به کار ببندند، کودک نیز رفتار مشابه در پیش خواهد گرفت. اگر به کودک بخواهیم که در مواقعی دروغ بگوید از این حربه در جاهایی به نفع خودش نیز استفاده خواهد کرد. هر رفتار ما آینه تربیت کودک می باشد و اگر به خشونت متوصل شویم، او نیز در کوچه و خیابان همین رفتار را با هم سن و سالان خود در پیش خواهد گرفت و این یک درد بسیار بزرگ است.
این عالم اهل سنت ترکمن، خدا شناسی را مهم ترین مشق برای کودکان خواند و یادآور شد: مهم است که باریتعای را با صفاتی که ضمیر کودکان آنها می پذیرد، بشناسانیم. متاسفانه معدودی از والدین برای به کنترل در آوردن اولاد خردسال از خدای متعال تصویری می سازند که آنها را بابت رفتار بدشان به شدید ترین حالت ممکن تنبیه خواهد کرد. ترس از تنبیه شدن در دل کودک تبدیل به نهالی می شود که رفته رفته بزرگ شده و اعتماد بنفس را در وی از بین می برد، پس هرگز متوصل به روش هایی نشویم که فرزند ما به اضطراب روحی مبتلا شده و گوشه نشینی اختیار کند. صفات الهی را آنگونه تشریح کنیم که فرزند، خدای سبحان را یک همراه و یک حامی برای خود ببیند و با دعوت وی به سوی نماز و تعالیم الهی در آینده فرد مفیدی را به جامعه تحویل دهیم.
